Bölüm 1
2 yaşındaydım sanırım. Ya da 4. Emin değilim. 3 olmadığımı biliyorum. Ya da 5. İnsan, tek sayılı yaşlarını hatırlamazmış. Bir yerde okumuştum bunu. Beyne giden korterler mi, kanterler mi ne? Böyle sikindirik şeyler varmış işte. Elektronlar çift kutuplar üzerinden hareket ederek algımızı çift sayılar üzerinden kontrol edermiş. Böylece tek kutuplar üzerinde oluşan sinirsel dokular, çift kutuplar üzerinde oluşan sinirsel dokulardan daima daha zayıf kalırmış. Şu an tam 36 yaşındayım. 3 dakika önce ne yaptığımı sorun bilmem. Ama geçen sene herhangi bir tarihten herhangi bir günün yine herhangi bir saatini sorun en ince ayrıntısına kadar anlatabilirim. Hafıza ne garip bir şey. Unutmak isteyip de unutamamak… Mesela ben eski sevgilimin gülüşünü bir türlü unutamıyorum. Bir kadın ancak bu kadar çirkin gülebilir. Bir kadın ancak bu kadar antipatik gülebilir. Ve bunun gibi beynimizde milyonlarca gereksiz bilgi ve anı var ve beynimiz maalesef bunları ayırıp yok edebilecek kadar gelişmiş değil. Keşke insanoğlu gereksiz bilgi ve hafızasını istediği anda boşaltabilecek güce sahip olabilseydi. Kakamızı yapmak gibi. Böyle düşününce kalın barsağımızın beynimizden daha gelişmiş olduğu sonucuna da varabiliriz. Evet aynen öyle. Nasıl ki elmayı sapıyla yediğimizde, vücudumuz o sapın kendisi için gerekli olmadığını anlayıp kalın bağırsağımızı devreye sokarak onu bir şekilde dışarı atabiliyorsa, beynimizin de aynı vazifeyi yaparak gereksiz bilgi ve hafızayı dışarı atması gerekir diye düşünüyorum. Hafıza klozeti diye bir şey olsa mesela. Her sabah uyanır uyanmaz kafamızı sokup bir önceki gün gereksiz ne varsa bi güzel boşaltsak. Sonra güzelce peçeteyle silip sifonu çeksek…
Ne diyorduk? Evet 2 yaşındaydım sanırım, ya da 4… bir yılbaşı gecesi halamın, içirdiği yaklaşık bir çay bardağı şarap yüzünden o gece hastanelik olduğumu hatırlıyorum. Kollarımda serumlar, kanımdaki alkolün temizlendiğini her detayına kadar hatırlıyorum. 2 yaşında alkol tedavisi gördüm. Ya da 4… o yüzden diyorum “ben iyi içerim” diye gelmeyin bana.
