kızılay’a günahımı bağışladım daha bu dün
konyak için güneşe yatırdım meşemi
bileklerimi kesseniz hacmen şarabi sözcükler
kehribar denizlerin ışığıyla esrime vakti
şiire geç kaldığım kuyruklu rivayettir
*
unutuşun damarlarında yakışık alan kafa
hüzün tasına tıkıştırılmış moruk beyliklerin
artığın kalaycısıyla sözleşiyor kanatsız sürüyle
şuur katibinin ucunda bayatlamış replikalar
mahzenin kilidini yutuyor mekânın sahibi
*
serçe parmağımla imzaladım her rüyanın günü
toplu iğne maharetiyle durmadan renk değiştirdi kanım
nice genç fidanı yaralasanız erken hasat bir zerdüşt
kuru toprağında tenha güneşime hardal damlıyor
tembel olduğum külliyen dolandır
*
kovanıma leylek burunlarını sokuyor tin tacirleri
arı sözcüklerin lirini parçalıyor modern köleler
tülün gizine olan inancı haz topuklarını ısırıyor
ıstırabın özsuyudur gözlerimdeki salkım
tahta atlara yerleştirip sarhoş edeceğim sizi
*
genç bir şair keskin uçlarını batırıyor bilişe döşeniyor şerh çitleri
mayhoş ve sert teknemin tadına bakmak istemez misiniz
yumuşacık süzülecek ama huninizin borusundan gırtlağınıza
ölümü gösterip erosa razı edeceğim sizi!
aşkın kabzasından tuttuğum üleştirmenlerin yalanı
*
şiir sahipsiz bir silahla oynanan Nietzsche ruletidir
